tanggungjawab punye pasal !!

tengah sesedap berBW, tetiba my phone ringing,

dengar aje ringging tones tu dah tau dah sape yang call

>> EN HUBBY lah...

senyum ayu-ayu I tengok gambar die kat skrin henpon tu..

hahahhaha perasan kan !!

pastu gan nada yang manja-manja  (gedixxx aje bunyinya!!)

I pun angkat lah >>>

Hubby : Assalamualaikum

Me : Waalaikumusalam, ye Bang..

Hubby : Buat ape tu ??

Me : tengah baca Blog

Hubby : ni time keje, bkn time ngulat.

Me : skang time ngulat gan time keje di satukan..

Hubby :  petang kang tolong gosok jubah abang ye, 7.45 pm abg dh kena ada kat sana.

Me : haihhhh nape suh saye pulak ?? (dlm nada yang gurau2 aje)

Hubby : ye lah, takkan nak suh orang sebelah pulak ?? (die pon sama)

Me : saye nak ikut jugak !!

Hubby : tak bole, isteri kena duk umah .

Me : Nak jugak !!

Hubby : tak boleh, rumah die tu sempit aje .

Me : okay saye duk dalam kete .

Hubby : nnti awk panas.

Me : pasanglah air cond.

Hubby : kat umah pon ade air cond.

Me : >> silent << 
then I sambung cakap . okay, nnti saye balik gosok Jubah abang tau !!

Hubby : okay, bye mmuahhh Love U

Me : Lap U 2 , 3 , 4 & more ...

Semalam, my hubby bagitahu malam ni ada bacaan Yaasin kat umah Bos die,

die kate tak boleh bawak famili. tu lah kemusykilannya, biasa hubby bawak aje nisah ni pergi mana-mana. (tak pernah pulak die tinggalkan nisah kecuali, nisah yg tak nak ikut atau ada hal lain) >> dia selalu jugaklah acah-acah tak nak bawak, (tapi last2 die bawak jugak)

tapi kali ni sungguh-sungguh die kata tak boleh,

memang betul lah tu ye, orang umah tak bole ikut.

so kena la duk umah malam ni, sendiri masak, sendiri makan lah jawabnya...

Hubby >> mesti lah die makan kat umah Bos die kan....

(^_^) monolog cermin hati >> bukan nak merungut, bukan pulak nak menunjuk

bukan pulak nak cari pasal, dan bukan pulak nak

tunjuk bagus. sekadar cerita kosong-kosong aje di petang-petang khamis ni..